Poliwęglan komorowy (kanalikowy) jest to tworzywo sztuczne, które wykorzystywane jest głównie do wykonywania lekkich i transparentnych zadaszeń. Jego doskonałe właściwości i parametry powodują że, poliwęglan komorowy jest coraz częściej stosowany w nowoczesnych instalacjach zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych.
Poliwęglan stosuje się przede wszystkim do budowania wiat, daszków, ogrodów zimowych, zadaszenia hal produkcyjnych, również jako wypełnienie przy montowaniu okien i drzwi. Ponadto, płyty z poliwęglanu komorowego, mogą być również wykorzystywane w reklamie, a to wszystko dzięki wysokiej twardości i stosunkowo niskiej wadze (np. jako kasetony podświetlane).
Poliwęglan komorowy posiada następujące właściwości:
- Lekkość materiału połączona z dużą sztywnością
- Odporność na warunki atmosferyczne (10 lat gwarancji producenta) – wskaźnik żółknięcia dla płyt 2-3 krotnie niższy niż dla płyt produkowanych metodą tradycyjnej koekstruzji
- Bardzo dobra przepuszczalność światła
- Bardzo dobre parametry termoizolacyjne – współczynnik przenikania ciepła „U” dochodzący do 0,9W/m2/K)
- Wysoka odporność na uderzenia
- Możliwość gięcia na zimno
Akcesoria do montażu płyt poliwęglanowych:
- profile łączące aluminiowe dolny i górny
- profile łączące poliwęglanowe ”H”
- profile zamykające poliwęglanowe typ ” C”
- profile zamykające aluminiowe typ ”F”
- taśmy paro-przepuszczalne i pełne
- uszczelka uniwersalna do profili górnych i dolnych
- uszczelka dolna z klejem
- Dachy z płyt komorowych należy projektować z pochyleniem co najmniej 5°, aby zapewnić spływ wody deszczowej.
- Zabronione jest chodzenie bezpośrednio po płytach, podczas montażu najlepiej jest chodzić po deskach opartych na co najmniej kilku żeberkach płyty.
- Płyty poliwęglanowe należy składować na płaskiej powierzchni lub na drewnianych belkach. Nie wolno składować płyt z poliwęglanu komorowego na rozgrzanych podłożach. Dodatkowo płyty należy starannie okryć nie przezroczystym jasnym materiałem w celu zabezpieczenia przed wiatrem, słońcem i deszczem. Pozwoli to również na uniknięciu efektu kumulacji wewnątrz stosu.W wyniku tego zjawiska może dojść do mięknienia folii ochronnej, sklejenia płyt a nawet trwałego wniknięcia folii w powierzchnię płyty.
- Płyty z poliwęglanu komorowego można ciąć piłą tarczową o drobnych zębach lub piłą ręczną prowadzoną pod niewielkim kątem. Po cięciu płyt należy odkurzaczem lub kompresorem usunąć z wnętrza komór pył i wióry pozostałe po obróbce.
- Otwarte krawędzie powstałe po rozcięciu płyty poliwęglanowej, należy zabezpieczyć taśmą samoprzylepną ( pełną lub paro przepuszczalną). Taśma ma za zadanie zabezpieczyć płytę przed wnikaniem w jej wnętrze insektów i kurzu. Taśmy powodują również, że powietrze wnika i uchodzi z kanalików, dzięki czemu następuje wyrównanie prężności pary wodnej w powietrzu zgromadzonym w kanalikach i powietrzu zewnętrznym. Przy zakładaniu taśm należy pamiętać aby dolny brzeg płyty zabezpieczyć taśmą paro przepuszczalną a górny taśmą pełną.
- Otwory w płytach z poliwęglanu komorowego można wiercić za pomocą typowych wierteł krętych do metalu lub wierteł widiowych.Podczas wiercenia płyta musi ściśle przylegać do podłoża. Otworów nie wolno wiercić bliżej niż 40 mm od brzegu arkusza.
- Do montaży płyt z poliwęglanu komorowego stosuje się głównie aluminiowe systemy mocowań. Dostępne są również profile poliwęglanowe, ale nie posiadają one filtra UV ( są mniej odporne na warunki atmosferyczne i z upływem czasu ich właściwości użytkowe mogą ulec zmianie).
- Podczas montażu płyt w profilach łączących należy pamiętać aby pozostawić miejsce na rozszerzalność cieplną materiału.Odstęp miedzy płytami powinien wynosić około 20 mm, jednocześnie płyta powinna być wsunięta w profil na minimalną głębokość 20 mm. Dlatego jeżeli płyty chcemy połączyć na podporze,wtedy preferowana szerokość podpory ( np.krokwi) to 60 mm ( po 20 mm na oparcie każdej płyty o krokiew + 20 mm na przerwę między płytami).
- Dopuszczalne rozstawy podpór zależą od grubości płyty, wielkości obciążenia i sposobu mocowania.Przy dobieraniu rozstawu podpór należy korzystać ze szczegółowych wykresów i tabeli opracowanych przez producentów płyt.
- Brzegi płyt z poliwęglanu komorowego oprócz zabezpieczenia odpowiednimi taśmami wymagają również stosowania profilu aluminiowego "F" lub poliwęglanowego "U" i uszczelnienia silkonem ( najlepiej dekarskim).
- Większość płyt z poliwęglanu komorowego posiada warstwę ochronną UV tylko po jednej stronie.Strona ta pokryta jest folią ochronną z licznymi nadrukami. Płyty poliwęglanowe należy montować tą stroną ku górze ( na zewnątrz). folia maskująca po stronie nie posiadającej filtra UV nie posiada nadruków.
- Przed montażem należy oderwać folię maskującą z obu powierzchni płyt na odległość około 50 mm od brzegów formatki, pełne usunięcie folii wykonać niezwłocznie po zakończeniu montażu.
- Płyty z poliwęglanu komorowego należy montować tak, aby żeberka ( kanaliki) przebiegały zgodnie z kierunkiem spadku dachu.
- Z uwagi na rozszerzalność cieplną płyt poliwęglanowych nie należy ich osadzać zbyt ściśle. Montaż bez wystarczającego luzu spowoduje naprężenia cieplne i wyboczenia. W praktyce wymagany luz dylatacyjny można ocenić na 3,5mm na każdy metr długości lub szerokości formatki. Należy również pamiętać,aby otwory wiercone w płytach były również większe od średnicy trzpienia śruby mocującej.
- Nie wolno mocować i zaciskać płyt zbyt silnie.
- Zalecane jest okresowe czyszczenie płyt podczas eksploatacji. Do mycia używać letniej wody z dodatkiem łagodnych środków czyszczących i gąbki. Nie należy stosować szczotek i ostrych przedmiotów oraz środków zawierających rozpuszczalniki i alkohol izopropylowy. W wątpliwych przypadkach należy przeprowadzić test środka czyszczącego na próbce płyty poliwęglanu komorowego.
